غـصـه ای نیست و دردی نَبُوَد در بـــارم
عــاشق هم نیستمی تا که دهد آزارم
مرده ی روی تو بودم که سلامی بدهی
ورنه عــاشــق نبدم زانـکـه تـو را دلدارم

گوهر عشق نه آن ست که در این آبادی
کنمش خاک و رَوَم با چه خوشی پی کارم
عشق اگر خواهم و طالب بشوم بهر دلم
بس بُوَد نام مــحــمــد(ص) که نَبُد در بارم